Audiometria nadprogowa

Audiometria nadprogowa obejmuje szereg testów, a ich wybór zależy od konkretnego przypadku i podejrzeń diagnostycznych. Najczęściej wykonywane testy to:

  • Test wyrównania głośności (Alternate Binaural Loudness Balance – ABLB): Porównuje się odczucie głośności tonu w uchu z ubytkiem słuchu z odczuciem w uchu zdrowym lub lepiej słyszącym.
  • Test SISI (Short Increment Sensitivity Index): Mierzy zdolność pacjenta do wykrywania bardzo małych zmian natężenia dźwięku, co jest charakterystyczne dla uszkodzeń ślimaka. Podawane są ciągłe tony o stałym natężeniu, z krótkimi, subtelnymi wzrostami głośności.
  • Test rozpadu odruchu strzemiączkowego (Tone Decay Test): Ocenia, jak długo pacjent jest w stanie słyszeć ton o stałej głośności powyżej progu słyszenia. Przedwczesny zanik słyszenia może wskazywać na patologie nerwu słuchowego.
  • Testy zmęczenia słuchowego (Stenger test): Wykorzystywane w symulacji niedosłuchu.
  • Testy rekrutacji (Recruitment): Ocena nadmiernego przyrostu głośności wraz ze wzrostem natężenia dźwięku.

Audiometria nadprogowa jest zalecana w następujących przypadkach

  • Podejrzenie uszkodzenia nerwu słuchowego lub pnia mózgu
    Gdy audiometria tonalna sugeruje ubytek czuciowo-nerwowy, ale jego natura jest niejasna.
  • Asymetria słuchu
    Znaczna różnica w progach słyszenia między prawym a lewym uchem.
  • Szumy uszne o niejasnej etiologii
    W celu poszukiwania przyczyn w uszkodzeniach pozaślimakowych.
  • Niewspółmiernie słaba dyskryminacja mowy w stosunku do progu słyszenia
    Gdy pacjent słyszy dźwięki, ale ma trudności z rozumieniem mowy.
  • Diagnostyka rekrutacji
    W celu optymalnego dopasowania aparatów słuchowych, szczególnie przy dużych ubytkach słuchu.
  • Ocena symulacji ubytku słuchu
    W przypadku podejrzenia, że pacjent świadomie lub nieświadomie zaniża swoje progi słyszenia.

Wyniki przedstawia się jako różnicę między progiem słyszenia a poziomem dyskomfortu (dynamiczny zakres słyszenia). UCL wyższe niż 100 dB oraz prawidłowy zakres >80 dB sugerują sprawność odbiorczą. Wąski zakres (<30 dB) i wysoki odsetek wykrytych skoków w teście SISI (>70 %) wskazują na rekrutację i uszkodzenie ślimaka. Próba Langenbecka z niemożnością rozróżniania dźwięku w szumie również świadczy o zaburzeniach ślimakowych.

Badanie jest bezbolesne i wymaga jedynie koncentracji. Przyjdź wypoczęty, unikaj hałasu na 24 h przed wizytą i zabierz poprzednie wyniki badań słuchu. W trakcie pomiarów staraj się nie poruszać i reaguj zgodnie z poleceniami – rzetelność odpowiedzi bezpośrednio wpływa na wiarygodność wyniku. Jeśli masz katar, infekcję ucha lub stosujesz leki ototoksyczne, poinformuj o tym protetyka; może to zmienić przebieg lub termin badania.

Umów się na badanie

Dzięki umowie z NFZ, nabywane u nas aparaty
i pomoce słuchowe są refundowane.
Pomagamy także w zdobyciu dofinansowania
pacjentom w trudnej sytuacji.

Kobieta z aparatem słuchowym za uchem