Czym jest audiometria tonalna?

Audiometria tonalna to podstawowe badanie słuchu, w którym określa się czułość ucha na czyste tony o różnej wysokości. Rezultatem jest audiogram – wykres progów słyszenia dla ucha lewego i prawego – pozwalający ocenić rodzaj i stopień ewentualnego niedosłuchu. Metoda jest nieinwazyjna, a wynik otrzymuje się bezpośrednio po zakończeniu pomiaru.

Na czym polega badanie?

Badanie audiometrii tonalnej polega na prezentowaniu pacjentowi czystych tonów o różnej częstotliwości i natężeniu, a następnie rejestrowaniu jego reakcji. Pacjent siedzi w wyciszonej kabinie akustycznej i zakłada słuchawki (lub kostny przewodniczek, jeśli badany jest przewodnictwo kostne). Przez słuchawki podawane są pojedyncze tony, począwszy od cichych, a następnie stopniowo zwiększając ich głośność, aż pacjent zasygnalizuje, że słyszy dany dźwięk (np. poprzez naciśnięcie przycisku). Badanie obejmuje szeroki zakres częstotliwości, zazwyczaj od 125 Hz do 8000 Hz, dla każdego ucha oddzielnie.

Wskazania do przeprowadzenia badania

Audiometria tonalna jest wskazana w wielu sytuacjach, w tym:

Podejrzenie ubytku słuchu
Niezależnie od wieku pacjenta, jeśli występują trudności w rozumieniu mowy, proszenie o powtarzanie, czy problemy z lokalizacją dźwięków.
Szumy uszne (tinnitus)
W celu oceny ewentualnego uszkodzenia słuchu towarzyszącego szumom.
Zawroty głowy:
W celu wykluczenia lub potwierdzenia wpływu problemów ze słuchem na równowagę.

Ekspozycja na hałas:
W ramach badań profilaktycznych w zawodach narażonych na wysoki poziom hałasu.
Infekcje ucha, otoskleroza, uszkodzenia błony bębenkowej:
W celu oceny wpływu tych schorzeń na słuch.
Przed i po operacjach otologicznych:
W celu oceny skuteczności leczenia.
Kwalifikacja do aparatów słuchowych lub implantów ślimakowych.

Interpretacja wyników badań

Wyniki audiometrii tonalnej przedstawiane są w postaci audiogramu – wykresu, na którym pozioma oś przedstawia częstotliwość dźwięku (w Hz), a pionowa natężenie dźwięku (w dB HL – decybelach słuchu). Próg słyszenia dla przewodnictwa powietrznego zaznacza się linią ciągłą (czerwone kółka dla prawego ucha, niebieskie krzyżyki dla lewego), natomiast dla przewodnictwa kostnego linią przerywaną (strzałki lub nawiasy kwadratowe).